An dri Turin a j’è dij cunt, aj’è
dij cunt e dele dàime,
E dele dàime e dij barun, pianzo la mort d’barun Litrun.
Signur lo re, quand la savü, ch’ barun Litrun l’è andà a trovè.
Quand l’è rüvà a Madona dl’Olm, prima d’intrè ‘nt la sità d’Cuni,
Tuco trumbëte sparo canun, për ralegrè barun litrun.
Signur lo re, quand l’è sta là:-Barun litrun, cum’a la và-la?
Sta maladia j’o da murì, jò pi speransa de guarì.
Signur lo re s’a jà bin dit: -barun Litrun fate corage;
Mi te darù d’or e d’arzan, mi te farù prim general.
O s’à j’è
Pa né or né arza,che mai la mort làbia per scüza.
J’è pa né re né general che mai la mort j’abia risguard.
-O di-me un po’, barun Litrun, o vös to nen che ti batezo?
Faria vnì ‘l vësco d’Türin, mi serviria për to parin.
Barun Litrun s’a j’à bin dit: -sia ringrassià vostra corunha.
Mi pöss mai pi rüvè a tan; o bun barbet, o bun cristian.
-O dì-mè ün pò s’t’ài da mürì, o duva vös-tö ch ‘a t’ sutero?
Ti farù fé na càssia d’or, ti farù fé d’ün grand onur.
-Mi lasserù për testament, ch’a mi sutero an val d’Lüzerna;
An Val d’Lüzerna a m’ sutraran, duva ‘l me cör s’arpoza tan.-
Barun Litrun a l’è spirà; piurè, barun, piurè vui dàime,
Sunè le cioche sparè i canun, ch’a l’è spirà Barun Litrun !